Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Temat moczenia wikliny i przygotowywania prętów do pracy bywa często mylony, szczególnie na początku przygody z rzemiosłem. Spotkałem się z opiniami, że połysk drewna wiklinowego, czyli jego wizualna gładkość i błysk, mógłby mieć wpływ na czas moczenia, ale to raczej mit wynikający z mylenia cech estetycznych z właściwościami użytkowymi. Połysk nie mówi niczego o nasiąkliwości ani elastyczności. Często również pojawia się mylne przekonanie, że ciśnienie powietrza odgrywa rolę w procesie moczenia, co wydaje się pochodzić z nieporozumień związanych z suszeniem drewna, gdzie faktycznie warunki atmosferyczne mogą mieć znaczenie, ale nie przy samym moczeniu w wodzie. Udarność drewna, czyli jego odporność na uderzenia i pękanie pod wpływem nagłego obciążenia, też nie jest kluczowa w tym kontekście – to parametr ważny przy ocenie wytrzymałości materiałów budowlanych, ale nie przy nadawaniu elastyczności prętom wiklinowym. Najczęstszy błąd polega na tym, że skupiamy się na cechach pobocznych zamiast na właściwej strukturze materiału. To właśnie zwięzłość drewna, czyli stopień jego zbitości i twardości, determinuje jak długo pręt musi nasiąkać, aby stał się podatny na wyginanie bez ryzyka pęknięcia. W praktyce, lekceważenie tej zasady prowadzi do niepotrzebnych strat materiałowych, a gotowe wyroby mogą być bardziej podatne na uszkodzenia. Dlatego w dobrych warsztatach zawsze najpierw ocenia się strukturę drewna, a dopiero potem ustala czas moczenia – jest to podejście zalecane przez większość instruktorów i praktyków rzemiosła tradycyjnego.