Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Walka z chwastami przy użyciu innych roślin często bywa mylona z metodami fizycznymi albo mechanicznymi, bo tutaj też chodzi o ograniczenie wzrostu chwastów bez chemii. Jednak mechaniczne metody, jak sama nazwa wskazuje, opierają się na bezpośrednim usuwaniu niepożądanych roślin za pomocą narzędzi – na przykład przez pielenie, bronowanie czy koszenie. Tego typu praktyki są skuteczne, ale wymagają regularnego nakładu pracy i energii, a często prowadzą do naruszenia struktury gleby. Metody fizyczne natomiast to głównie działania typu ściółkowanie, wypalanie czy zalewanie – nie mają nic wspólnego z wykorzystaniem innych roślin jako narzędzia kontroli. Wreszcie podejście chemiczne, czyli stosowanie herbicydów, jest skuteczne, lecz obarczone ryzykiem skażenia środowiska, odporności chwastów i negatywnego wpływu na zdrowie ludzi oraz organizmy pożyteczne. W mojej opinii, jednym z najczęstszych błędów jest automatyczne przypisywanie działań opartych na naturze do fizycznych lub mechanicznych, bo wydają się „niefabryczne”. Tymczasem, zgodnie z dobrą praktyką agronomiczną i standardami integrowanej ochrony roślin, za biologiczne uznaje się wszelkie zabiegi, w których do ograniczenia szkodników czy chwastów stosujemy żywe organizmy – w tym także inne rośliny, które konkurują o wodę, światło czy składniki mineralne. Warto też pamiętać, że takie strategie są bezpieczniejsze dla środowiska i coraz częściej polecane przez doradców rolnych, zwłaszcza w uprawach ekologicznych. Błędne przypisywanie tej metody do kategorii mechanicznej, fizycznej czy chemicznej wynika głównie z powierzchownego rozumienia terminów – dlatego warto zwracać uwagę na istotę procesu, a nie tylko narzędzie czy sposób wykonania.