Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Zagadnienia dotyczące wilgotności drewna bywają mylące, bo nazewnictwo jest dość techniczne i łatwo pogubić się w definicjach. Woda chemiczna to termin odnoszący się raczej do wody trwale związanej z cząsteczkami drewna na poziomie chemicznym, której nie da się usunąć w zwykłych warunkach suszenia – jej obecność nie wpływa w praktyce na właściwości użytkowe drewna, bo pozostaje tam niezależnie od procesu sezonowania. Woda związana natomiast dotyczy wilgoci, która jest połączona z substancjami higroskopijnymi ścian komórkowych, a jej usunięcie wymaga znacznie bardziej intensywnego suszenia; to właśnie ona decyduje o tzw. punkcie nasycenia włókien. Z kolei woda adsorpcyjna to pojęcie trochę szersze, dotyczące głównie tej części wody związanej, która jest utrzymywana na powierzchni komórek przez siły adhezji i kohezji. Często uczniowie mylą wodę wolną z wodą adsorpcyjną, bo oba pojęcia dotyczą obecności wilgoci, ale ich rola technologiczna jest zupełnie inna. Błąd myślowy polega tu na utożsamianiu wszystkich rodzajów wody zjawiającej się w drewnie jako jednej masy, a tymczasem odróżnienie wody wolnej od związanej (i adsorpcyjnej) jest kluczowe, bo tylko woda wolna łatwo odparowuje i jej usunięcie nie zmienia wymiarów drewna. Praktyka pokazuje, że błędne rozumienie tych pojęć prowadzi np. do złego doboru parametrów suszenia czy nieprawidłowej oceny ryzyka deformacji i pękania materiału. Warto kierować się tu nie tyle intuicją, ile sprawdzonymi standardami technologicznymi wykorzystywanymi w branży drzewnej, bo to realnie przekłada się na jakość i trwałość wyrobów z drewna.