Kwalifikacja: DRM.01 - Wykonywanie wyrobów koszykarsko-plecionkarskich

Wielu osobom wydaje się, że skoro proces korowania wikliny można przeprowadzić na różne sposoby, to wybór dowolnej metody jest sprawą drugorzędną. Jednak praktyka pokazuje, że tylko metoda hydrotermiczna jest ściśle powiązana z zastosowaniem warzelni. Metody mikrobiologiczne polegają na tym, że pręty wiklinowe moczy się przez dłuższy czas w naturalnych zbiornikach wodnych, często przez kilka tygodni, gdzie mikroorganizmy rozkładają część tkanki korowej. Jest to proces dość czasochłonny i trudny do kontrolowania – w dodatku wcale nie wykorzystuje się tu typowych urządzeń warzelnych. Z kolei metody chemiczne polegają na użyciu roztworów chemicznych, takich jak ług sodowy, które rozpuszczają korę. Owszem, można tu stosować pewne zbiorniki, ale nie są one klasycznymi warzelniami, które opierają się na działaniu gorącej wody lub pary. Metoda fizjologiczna natomiast to bardziej naturalny proces, w którym czeka się na odpowiedni stan wegetacyjny prętów – chodzi o okres, gdy krążenie soków ułatwia oddzielenie kory, ale to nie wymaga absolutnie żadnych urządzeń technicznych. W branży często spotykam się z mylnym przekonaniem, że warzelnia to dowolny zbiornik do moczenia – moim zdaniem to typowy błąd. Warzelnia to system umożliwiający kontrolowane wykorzystanie wysokiej temperatury, co zdecydowanie odróżnia ją od pozostałych technologii. Warto o tym pamiętać, bo błędne skojarzenie metod może prowadzić do nieprawidłowego planowania procesów produkcyjnych i, co gorsza, do strat surowca.