Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

Zagadnienie doboru materiału do kucia ręcznego jest naprawdę kluczowe, zwłaszcza gdy mówimy o elementach użytkowych jak świeczniki. Wiele osób, szczególnie na początku nauki, myśli, że praktycznie każdy metal da się kuć ręcznie, ale rzeczywistość jest bardziej wymagająca. Stop aluminium, choć lekki i łatwy do obróbki plastycznej na zimno, w praktyce zupełnie nie nadaje się do tradycyjnego kucia ręcznego – jest zbyt miękki i trudno go kontrolować przy większych uderzeniach, a poza tym dosyć szybko traci wytrzymałość w wyższej temperaturze. Żeliwo ciągliwe natomiast, mimo że nazwa może sugerować plastyczność, w rzeczywistości jest bardzo kruche w warunkach kowalskich, praktycznie nie daje się kuć – łatwo pęka i nie nadaje się do tak skomplikowanych, artystycznych form jak świecznik. Stal wysokostopowa to już w ogóle inna liga – jest bardzo twarda, wymaga znacznie wyższych temperatur do kucia i specjalistycznego sprzętu. W dodatku jej zastosowanie w ręcznej, tradycyjnej metaloplastyce jest zupełnie nieekonomiczne i niepraktyczne. W branży przyjęło się korzystać głównie ze stopów miedzi (np. brąz, mosiądz), bo właśnie one łączą w sobie łatwość kowalstwa artystycznego z trwałością i estetyką. Typowy błąd myślowy polega na myleniu ogólnej plastyczności materiału z jego podatnością na ręczne kucie lub na przecenianiu właściwości wytrzymałościowych stali i żeliwa w kontekście obróbki artystycznej. Dobrze jest więc zawsze pamiętać, że wybór materiału musi uwzględniać specyfikę techniki oraz wymagania użytkowe i estetyczne gotowego wyrobu.