Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

Problem z tym pytaniem polega głównie na niewłaściwym rozpoznaniu właściwości materiałów przedstawionych na zdjęciach. Często można się pomylić, bo nie każdy zwraca uwagę na to, czym różni się stal od żeliwa pod kątem procesów technologicznych. Przykładowo, materiały pokazane na zdjęciach 1, 3 i 4 – czyli odpowiednio stalowe tuleje, pręt żebrowany oraz płaskownik stalowy – są typowymi półproduktami, z których można wykonać odkuwki. Wynika to z ich struktury: są plastyczne, ciągliwe i dobrze znoszą obróbkę plastyczną na gorąco. W przemyśle, zwłaszcza w kuźnictwie, korzysta się właśnie z takich materiałów, bo w procesie kucia bardzo ważna jest ich podatność na odkształcenia. Odkuwki to elementy, które muszą mieć zwartą, jednolitą strukturę – a tego nie uzyskamy, korzystając z kruchego materiału, jakim jest żeliwo. Wybierając żeliwo na odkuwkę, popełnia się błąd myślowy polegający na utożsamianiu masywności z wytrzymałością i plastycznością. Tymczasem żeliwo, mimo że jest ciężkie i sztywne, wcale nie nadaje się do kucia, bo pęka zamiast się odkształcać. Stąd właśnie wybór innych odpowiedzi od nr 2 wynika najczęściej z niewiedzy o właściwościach materiałów albo z pomylenia procesu kucia z innymi technologiami wytwarzania, jak odlewanie. W praktyce branżowej taki błąd może skutkować poważnymi problemami w produkcji, dlatego warto pamiętać o podstawowych różnicach między stalą a żeliwem oraz o tym, do jakich procesów się je stosuje. Podsumowując, stalowe pręty i płaskowniki czy tuleje to wręcz wzorcowe materiały wyjściowe do produkcji odkuwek – i tak mówią zarówno normy, jak i doświadczenie praktyków.