Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

Analizując przedstawiony schemat, łatwo zauważyć, że nie mamy tu do czynienia ani z klasycznym spęczaniem, ani z rozszerzaniem czy przesadzaniem odkuwki. Spęczanie polega na skracaniu i jednoczesnym zwiększaniu przekroju poprzecznego materiału, co można rozpoznać po znacznie zmienionym kształcie zewnętrznym odkuwki, bez pojawienia się otworu w środku. Rozszerzanie z kolei to operacja, gdzie zwiększa się średnicę zewnętrzną odkuwki, najczęściej na odcinku tulei, stosując specjalne trzpienie lub rolki. Przesadzanie natomiast polega na wydłużeniu odkuwki poprzez ściskanie poprzeczne i wydłużanie wzdłużne. Niestety, często spotyka się mylne przekonanie, że każda operacja zmieniająca wnętrze odkuwki to rozszerzanie, podczas gdy kluczowa jest tu obecność przebijaka – to właśnie on, zgodnie z zasadami technologii kucia, wprowadza otwór. W rzeczywistości, te trzy wymienione sposoby obróbki plastycznej zupełnie inaczej wpływają na strukturę materiału i rozkład naprężeń. Branżowe normy, jak PN-H-84000 oraz wskazówki Instytutu Mechaniki Precyzyjnej, jasno precyzują, kiedy stosować daną metodę. Moim zdaniem, typowym błędem jest też sugerowanie się jedynie zewnętrznym wyglądem procesu – a tu najważniejsze jest rozumienie, jak przebiega przepływ materiału podczas operacji. Poprawne rozpoznanie rodzaju procesu to podstawa doboru właściwych narzędzi i parametrów technologicznych, co w praktyce warsztatowej przekłada się na trwałość narzędzi i jakość wyrobu końcowego.