Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

W kontekście bezpieczeństwa pracy kowala obsługującego młoty, bardzo łatwo popełnić błąd, skupiając się wyłącznie na tych zagrożeniach, które wydają się najbardziej oczywiste, jak uderzenie młotem czy zmiażdżenie, bo to codzienność tego fachu. Jednak prawdziwym wyzwaniem jest dostrzeżenie, że liczne urazy powstają w wyniku zaniedbań porządkowych, a nie tylko bezpośredniej pracy narzędziem. Wiele osób sądzi, że niebezpieczeństwo polega głównie na kontakcie z młotem lub ciężkimi elementami, przez co nie docenia na przykład ryzyka poparzenia w wyniku przypadkowego nadepnięcia na rozżarzony kawałek metalu ukryty pod śmieciami czy poślizgnięcia na oleju. Zatrucia i zaprószenie oczu rzadko są skutkiem bałaganu, raczej nieporządku chemicznego lub braku ochrony oczu przy szlifowaniu. Błędem jest też zakładanie, że upadek to jedyny efekt poślizgnięcia – często kończy się poważniejszymi urazami, jeśli podłoga jest zanieczyszczona żużlem albo opiłkami. Praktyka zawodowa pokazuje, że najwięcej wypadków przy młotach wynika z lekceważenia codziennych czynności porządkowych i nieprzestrzegania wytycznych BHP, które jasno wskazują, iż miejsce pracy kowala powinno być czyste, a rozgrzane przedmioty wyraźnie oznakowane. W mojej opinii najczęstszy błąd myślowy polega na utożsamianiu ryzyka tylko z samym narzędziem, a nie z otoczeniem pracy. Branżowe dobre praktyki oraz normy, jak PN-EN 166:2005, podkreślają, że kontrola warunków środowiskowych jest równie istotna jak stosowanie środków ochrony osobistej – a bałagan zwiększa prawdopodobieństwo poparzenia, potknięcia czy poślizgnięcia, nawet jeśli nie wydaje się to oczywiste na pierwszy rzut oka.