Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

Przyglądając się dokładnie operacjom kowalskim, łatwo zauważyć, że rozkuwanie, przebijanie czy przepychanie są zupełnie innymi procesami niż spęczanie. Rozkuwanie polega na wydłużaniu i rozciąganiu materiału poprzez uderzanie wzdłuż osi pręta, co powoduje, że przekrój poprzeczny maleje, a długość się zwiększa – odwrotność tego, co pokazano na rysunku. Typowym błędem jest mylenie rozkuwania ze spęczaniem, bo obie operacje wymagają użycia siły i podgrzanego metalu, ale ich efekty są zupełnie inne. Przebijanie natomiast polega na wykonywaniu otworów w materiale – wykorzystuje się do tego przebijaki lub dłuta, najczęściej w celu uzyskania otworu o określonym kształcie. To zupełnie inny kierunek działania siły; nie ściskamy końcówki pręta, tylko przebijamy go w poprzek. Przepychanie zaś dotyczy operacji, gdzie materiał jest przemieszczany przez otwór matrycy, często z celem uzyskania określonego kształtu poprzecznego, nie zaś pogrubienia i skrócenia końcówki. Z mojego doświadczenia, takie błędy wynikają głównie z mylenia efektów końcowych poszczególnych operacji lub niedokładnego przeanalizowania rysunku technicznego. W praktyce, dobra znajomość tych procesów jest kluczowa w warsztacie – pomylenie rozkuwania ze spęczaniem może prowadzić nie tylko do nieprawidłowego wykonania elementu, ale też do zmarnowania materiału lub nawet uszkodzenia narzędzi. Warto pamiętać, że każda z tych operacji ma swoje miejsce w technologii kucia i wybór odpowiedniej zależy od celu, jaki chcemy osiągnąć – jeśli zależy nam na pogrubieniu i skróceniu końcówki pręta, to zawsze będzie to spęczanie, a nie żadna z pozostałych technik.