Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

Analizując techniczne aspekty wykonywania dużych serii płaskowników zróżnicowanych otworowo, trzeba jasno oddzielić metody warsztatowe od przemysłowych rozwiązań produkcyjnych. Często spotykanym błędem jest przekonanie, że wiertarka stołowa da radę przy większej liczbie detali – owszem, nadaje się ona do jednostkowego wiercenia, ale kompletnie nie sprawdzi się, gdy trzeba zrobić setki czy tysiące jednakowych elementów, zwłaszcza gdy w grę wchodzą różne kształty otworów. Wiertarka jest za wolna, ma małą powtarzalność i trudniej zapewnić identyczne rozmieszczenie otworów w każdym płaskowniku. Z kolei kucie ręczne to już zupełny anachronizm przy seryjnej produkcji – o ile kiedyś kowal faktycznie mógł ręcznie wykonać taki detal, to dziś w przemyśle to nie do pomyślenia z powodu braku precyzji, ogromnego nakładu pracy i braku powtarzalności. Młot spadowy natomiast jest wykorzystywany do obróbki plastycznej na gorąco, głównie do kształtowania objętościowego, nie do wykrawania precyzyjnych otworów czy wycinania płaskowników na zimno, jak wymaga tego zadanie. W praktyce próbując użyć takich narzędzi zamiast prasy mimośrodowej, można się rozczarować – koszty rosną, a jakość i tempo pracy spadają. Branża już dawno przeszła na rozwiązania gwarantujące precyzję, powtarzalność i efektywność, a są nimi właśnie prasy mimośrodowe wyposażone w odpowiednie wykrojniki. Warto zawsze patrzeć na proces z perspektywy wydajności, możliwości seryjnego powtarzania i jakości detalu końcowego – to podstawa dobrej praktyki produkcyjnej.