Tutaj mamy do czynienia z prętem zwijanym o przekroju kwadratowym, co widać wyraźnie na rysunku w miejscu oznaczonym przekrojem A-A. Charakterystyczne zaokrąglone naroża, ale generalnie całość to kwadrat. Pręty o takim przekroju są często wykorzystywane w ślusarstwie, kowalstwie artystycznym czy też w konstrukcjach architektonicznych, chociażby w balustradach czy ogrodzeniach. Z mojego doświadczenia wynika, że kwadratowy przekrój dobrze znosi skręcanie, bo równomiernie rozkłada naprężenia na krawędziach, a podczas dalszej obróbki (np. skręcania na gorąco) uzyskuje się ciekawe efekty wizualne – to się bardzo podoba klientom. W normach PN-EN, szczególnie przy projektowaniu elementów stalowych, jasno określa się, jak oznaczać i dobierać przekroje. Kwadratowe pręty, oprócz walorów estetycznych, są też doceniane za łatwość montażu i możliwość wykonywania precyzyjnych połączeń. Warto pamiętać, że różne przekroje mają wpływ na zachowanie materiału pod obciążeniem, a kwadrat świetnie sprawdza się tam, gdzie liczy się sztywność i wytrzymałość w kilku kierunkach. To klasyka w branży metalowej.
Przy analizie tego rysunku można dostrzec kilka typowych pułapek, które często prowadzą do niewłaściwych odpowiedzi. Najbardziej mylący bywa przekrój owalny lub okrągły, bo jeśli ktoś nie przygląda się dokładnie, skręcony pręt może sprawiać wrażenie zaokrąglonego przez samą geometrię zwinięcia. Jednak gdy spojrzymy na przekrój A-A, widać wyraźnie, że linie ograniczają przekrój do czterech prostych boków połączonych narożnikami, co nie jest charakterystyczne ani dla owalu, ani dla okręgu. Owalne i okrągłe pręty mają kompletnie inne właściwości – przede wszystkim pod kątem skręcania i zginania, a także zupełnie inaczej rozkładają się w nich naprężenia. Owal w praktyce rzadko bywa stosowany do zwijania, bo nie uzyskuje się wtedy regularnych efektów wizualnych, a okrągły przekrój po zwinięciu daje całkiem inne światłocienie na powierzchni, co jest istotne w elementach dekoracyjnych. Jeśli chodzi o sześciokąt, to on również ma swoją specyfikę – typowo używany jest przy śrubach, nakrętkach lub w elementach, gdzie ważne jest przenoszenie momentów skręcających. Na rysunku jednak brakuje sześciu jednakowych płaszczyzn i ostrych naroży, które są cechą rozpoznawczą przekroju sześciokątnego. W praktyce zawodowej spotyka się wiele takich zadań, gdzie nieuważne odczytywanie dokumentacji technicznej prowadzi do pomyłek w rozpoznaniu kształtów – z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej problem pojawia się przez zbyt szybkie przechodzenie do wniosków bez dokładnej analizy rysunku. To ważne, by zawsze sprawdzać przekrój z legendy lub oznaczenia, bo tylko wtedy można poprawnie dobrać materiał czy technikę obróbki zgodnie ze standardami branżowymi.
