Kwalifikacja: MEC.02 - Wykonywanie i naprawa wyrobów kowalskich

W obróbce plastycznej metali, a szczególnie podczas kucia stali, bardzo ważne jest właściwe rozpoznanie koloru żarzenia, bo to jeden z kluczowych parametrów świadczących o odpowiedniej temperaturze materiału. Często można spotkać się z mylnym przekonaniem, że stal podczas kucia powinna być niemal biała albo biało-żółta. W rzeczywistości takie barwy – biały i żółtobiały – to już zakresy znacznie wyższych temperatur, powyżej 1200°C, a nawet zbliżone do temperatury topnienia stali. Praca w tych zakresach jest niebezpieczna – stal staje się zbyt miękka, mogą powstawać przepalenia lub nawet częściowe topienia, co praktycznie wyklucza prawidłowe kucie i grozi uszkodzeniem materiału. Z drugiej strony, jasnoczerwony odcień to znak, że temperatura materiału spadła już poniżej 850°C. W tym zakresie stal przestaje być odpowiednio plastyczna, pojawia się ryzyko pęknięć lub mikrouszkodzeń struktury podczas odkształcania. Bardzo często spotyka się to w praktyce, gdy ktoś za długo zwleka z kuciem lub nie dogrzeje materiału, przez co proces jest nieefektywny i wręcz szkodliwy. Żółtoczerwony kolor to właśnie ten bezpieczny, optymalny zakres dla kucia – tak wskazują zarówno stare tablice hutnicze, jak i współczesne normy branżowe. Opieranie się tylko na jasnych barwach jest błędem, który może wynikać z niewiedzy lub z braku doświadczenia w pracy z metalami. Często też myli się kolor materiału rozgrzanego w świetle dziennym z tym, jak wygląda w ciemności – to też potrafi wprowadzić w błąd. Warto więc zapamiętać, że to żółtoczerwony jest tym kolorem, na który należy zwracać uwagę podczas kucia większości typowych stali, bo to stanowi gwarancję uzyskania najlepszych własności mechanicznych i odpowiedniej wytrzymałości gotowego wyrobu.