Rysunek wykonawczy to podstawowy dokument techniczny, który służy do szczegółowego przedstawienia wyrobu przeznaczonego do produkcji, w tym również tych wykonywanych metodą kucia ręcznego. W praktyce warsztatowej oraz zakładach produkcyjnych rysunki wykonawcze są wręcz niezbędne – to na ich podstawie kowal czy inny specjalista może przygotować wyrób zgodny ze wszystkimi wymaganiami projektanta. Ważne jest, że taki rysunek zawiera nie tylko dokładne wymiary, ale też tolerancje, wymagane chropowatości powierzchni, materiały i ewentualne obróbki cieplne. Z mojego doświadczenia w pracy z dokumentacją techniczną mogę powiedzieć, że wszelkie elementy kute – niezależnie od tego, czy są to proste narzędzia, czy skomplikowane części maszyn – zawsze mają przygotowany rysunek wykonawczy. Branżowe normy, takie jak PN-EN ISO 7200 (dotycząca rysunków technicznych) albo wytyczne dotyczące sporządzania dokumentacji warsztatowej, wyraźnie wskazują na konieczność stosowania rysunków wykonawczych tam, gdzie liczy się precyzja i powtarzalność. Szkic odręczny jest za mało szczegółowy, plan sytuacyjny dotyczy zupełnie innych zastosowań, a schemat blokowy nie oddaje detali konstrukcyjnych. Tylko rysunek wykonawczy daje pewność, że produkt zostanie wykonany dokładnie tak, jak przewidział projektant.
Wielu osobom może się wydawać, że wystarczy pobieżny szkic odręczny, żeby wykonać jakiś element metodą kucia ręcznego. Jednak takie podejście jest typowe raczej dla bardzo prostych, jednorazowych rozwiązań albo pracy dorywczej, gdzie nie zależy nam na powtarzalności czy dokładności wykonania. W rzeczywistości, w środowisku produkcyjnym i podczas realizacji projektów technicznych, szkic odręczny nie dostarcza szczegółowych informacji niezbędnych do odwzorowania wyrobu według zamysłu konstruktora. Plan sytuacyjny to w ogóle inna bajka – tego typu rysunki stosuje się w budownictwie, architekturze czy inżynierii lądowej, gdzie przedstawia się rozmieszczenie obiektów w terenie, a nie detale techniczne pojedynczych elementów. Schemat blokowy natomiast, choć ważny w automatyce lub przy analizie systemów, służy do przedstawiania przepływu informacji, energii czy procesów technologicznych, a nie do pokazania kształtu, wymiarów czy sposobu wykonania części. Moim zdaniem, błąd wynika tutaj z mylenia rodzajów dokumentacji technicznej – każdy z tych dokumentów pełni w produkcji i projektowaniu zupełnie inną funkcję. Aby poprawnie wykonać dowolny wyrób metodą kucia ręcznego zgodnie z wymaganiami jakościowymi oraz normami branżowymi, potrzebny jest rysunek wykonawczy, bo to on daje kompletną informację techniczną: dokładne wymiary, tolerancje, materiały i inne istotne parametry. Bez tego łatwo o błędy, niedomówienia i niezgodności z projektem, co w produkcji technicznej jest niedopuszczalne.