Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób zakłada, że cieniowanie elementów sąsiadujących służy głównie do zwiększania krycia lakieru albo do unikania efektu chmurek, ale to są spore uproszczenia, które mogą prowadzić do błędnego stosowania tej techniki. Zwiększenie efektu krycia lakieru osiąga się raczej przez odpowiednią liczbę warstw i poprawny dobór parametrów natrysku – nie przez rozprowadzanie lakieru na sąsiednie panele. Tak naprawdę, zbyt mocne krycie na elementach przyległych mogłoby wręcz uwydatnić różnicę odcieni, zamiast ją ukryć. Jeśli zaś chodzi o chmurki, to są one przede wszystkim efektem niewłaściwej aplikacji bazy, złych parametrów suszenia albo problemów z jakością lakieru. Chmury powstają w wyniku złego rozpylania, zbyt dużej wilgotności czy złego rozcieńczenia, a nie przez brak cieniowania. Cieniowanie nie zapobiega powstawaniu chmurek, tylko pozwala na uzyskanie płynnego przejścia kolorystycznego. Co do „zapobiegania wyblaknięciu nowo nałożonej powłoki”, to proces starzenia się lakieru zależy od składu chemicznego lakieru, działania promieni UV i warunków eksploatacji, a nie od techniki natrysku. Cieniowanie nie ma żadnego wpływu na ochronę przed blaknięciem – od tego są inne środki, jak stosowanie lakierów o podwyższonej odporności na UV. Myślenie w tych kategoriach to dość częsty błąd, szczególnie wśród początkujących, którzy mieszają metody aplikacji z cechami eksploatacyjnymi powłoki. Prawdziwy cel cieniowania to właśnie wygubienie różnicy kolorów między nową a starą powłoką, co jest niezbędne, by naprawa wyglądała profesjonalnie i nie rzucała się w oczy nawet po latach.