Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że cynkowanie powierzchni stalowych służy do utwardzania konstrukcji lub poprawienia ich właściwości wizualnych. Tymczasem, w rzeczywistości, proces ten nie wpływa na mikrostrukturę ani twardość metalu pod spodem – stal po cynkowaniu w żaden sposób nie staje się twardsza czy bardziej wytrzymała mechanicznie. Takie efekty uzyskuje się raczej poprzez specjalistyczne procesy cieplne, jak hartowanie czy nawęglanie, a nie przez nakładanie powłoki cynkowej. Podobnie jest ze zwiększeniem odporności na promieniowanie – cynkowanie w ogóle nie służy ochronie przed promieniowaniem UV, rentgenowskim czy innym, więc mylenie tego procesu z powłokami specjalistycznymi, stosowanymi np. w branży kosmicznej, jest dosyć częstym nieporozumieniem. Warto też pamiętać, że choć warstwa cynku może wyglądać na początku dość atrakcyjnie, jej głównym celem nigdy nie była estetyka. Co prawda, czasem dla lepszego wyglądu stosuje się cynkowanie galwaniczne, ale i tak aspekt wizualny zawsze jest drugorzędny względem ochrony antykorozyjnej. W praktyce inżynierskiej bardzo ważne jest, żeby nie mylić funkcji ochronnych z efektami typowo użytkowymi czy dekoracyjnymi. Cynkowanie jest przede wszystkim odpowiedzią na agresywne warunki środowiskowe i tam, gdzie liczy się żywotność konstrukcji stalowych – normy techniczne i dobre praktyki jednoznacznie to podkreślają. Mylenie tych pojęć prowadzi do błędnych decyzji projektowych lub wykonawczych, a to już może mieć konsekwencje dla trwałości i bezpieczeństwa całej instalacji.