Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Przy konserwacji profili zamkniętych bardzo łatwo popełnić błąd, wybierając nieodpowiednią końcówkę do aplikacji środka antykorozyjnego. Jednym z częstszych błędów jest przekonanie, że wystarczy zwykła końcówka ze stałą głowicą, bo przecież środek i tak tam poleci. Niestety, taka dysza rozpyla preparat tylko w jednym kierunku, przez co środek dociera punktowo i nie pokrywa całego wnętrza profilu. To prowadzi do powstawania miejsc nienasączonych środkiem, a właśnie tam najszybciej wraca rdza. Z kolei wybór końcówki bazując wyłącznie na średnicy dyszy, na przykład 1,5 mm czy 2,5 mm, jest zupełnie nietrafiony w kontekście profili zamkniętych. W praktyce, średnica otworu wpływa na ilość podawanego preparatu, ale nie na sposób jego rozprowadzania. Nawet jeśli damy większą średnicę, bez ruchu obrotowego głowicy środek nie zostanie rozprowadzony po całym obwodzie wewnętrznym. Często spotykam się z opinią, że liczy się tylko ilość wypryskiwanego środka, ale to nie jest prawda – kluczowa jest równomierność pokrycia. Poza tym, profile zamknięte mają często przegrody, narożniki i zakamarki, gdzie preparat z klasycznej końcówki po prostu nie dotrze. Przez lata w warsztatach wypracowano podejście, że tylko końcówka z wirującą głowicą jest w stanie zapewnić prawidłowy efekt – stąd większość instrukcji technologicznych, zarówno producentów środków, jak i firm zajmujących się naprawą, zaleca wyłącznie takie końcówki. Moim zdaniem, sugerowanie się wyłącznie rozmiarem dyszy czy stałą głowicą to typowy błąd wynikający z rutyny lub niewiedzy, a przecież chodzi tu o skuteczną ochronę przed korozją przez wiele lat.