Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W temacie konserwacji profili zamkniętych, takich jak progi czy ramy w pojazdach, często pojawia się przekonanie, że dowolna specjalistyczna końcówka lub dobrze dobrana dysza rozwiąże problem. W praktyce jednak końcówka ze stałą głowicą nie jest wystarczająco skuteczna, bo emituje strumień środka konserwującego w jednym kierunku. W efekcie środek osadza się nierównomiernie – zwykle tylko na przeciwległej ściance profilu, a większość zakamarków pozostaje nienaruszona. To niestety rodzi ryzyko, że cały zabieg nie przyniesie oczekiwanych rezultatów i potencjalne ogniska korozji mogą dalej się rozwijać. W przypadku odpowiedzi dotyczących konkretnej średnicy dyszy, tu też pojawia się pewne nieporozumienie. Ani dysza o średnicy 1,5 mm, ani 2,5 mm nie gwarantuje pełnego pokrycia wewnętrznych powierzchni profilu. Te parametry mają znaczenie głównie dla ciśnienia i ilości podawanego środka, ale nie wpływają na sposób rozprowadzania preparatu wewnątrz zamkniętej przestrzeni. Często myli się pojęcie „dokładnego spryskania” z „skutecznym rozprowadzeniem” – i to jest klasyczny błąd myślowy. W praktyce liczy się nie tylko ilość środka, ale przede wszystkim metoda jego aplikacji: wirująca głowica rozbija strumień na mgiełkę pokrywającą całość wnętrza profilu, nawet zakamarki i punkty trudnodostępne. Branżowe instrukcje i zalecenia producentów środków antykorozyjnych jasno wskazują, by do profili zamkniętych używać specjalnych końcówek z ruchomą, wirującą głowicą – to jest obecnie uznawane za dobrą praktykę. Wybierając inne końcówki, ryzykujemy, że konserwacja będzie powierzchowna i nie zabezpieczy profilu przed korozją w sposób kompleksowy. Sam nie raz widziałem, jak nieodpowiednia technika prowadzi do przepuszczenia środka i w efekcie po kilku latach pojawiają się ogniska korozji dokładnie tam, gdzie nie dotarła mgiełka.