Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób uważa, że do korekty po lakierowaniu można użyć szlifierki rotacyjnej albo oscylacyjnej, bo są szybkie i wygodne, ale tak naprawdę to trochę pułapka myślowa. Szlifierka rotacyjna niby pozwala szybko zdjąć warstwę lakieru, ale bardzo łatwo nią uszkodzić powierzchnię – wystarczy nieco za mocno docisnąć albo zatrzymać maszynę w jednym miejscu, a już robi się przegrzanie, przebarwienie albo nawet przeszlifowanie do podkładu. Pracując na sucho, jeszcze bardziej ryzykuje się powstawanie pyłu, który nie tylko utrudnia widoczność efektów, ale potem może zostać na świeżym lakierze i narobić bałaganu przy polerowaniu. Trochę podobnie jest z szlifierką oscylacyjną – ona lepiej sprawdza się przy wykańczaniu dużych powierzchni czy przygotowaniu blachy przed gruntowaniem, ale nie przy precyzyjnej korekcie lakieru już po malowaniu. Natomiast szlifierka kątowa na sucho to, moim zdaniem, już zupełnie nie to zastosowanie – jej użycie przy świeżym lakierze może skończyć się tylko problemami: przegrzanie, zarysowania, a nawet powstawanie hologramów, które potem są bardzo trudne do usunięcia. Często spotykam się z opinią, że szybciej znaczy lepiej, ale akurat przy korekcie lakieru liczy się precyzja, nie szybkość. Ręczna praca na mokro pozwala dokładnie wyczuć powierzchnię i na bieżąco kontrolować efekty, a poza tym – zgodnie z dobrymi praktykami warsztatowymi – ogranicza się ryzyko uszkodzeń i zapewnia najwyższą jakość wykończenia. Standardy branżowe np. w lakiernictwie samochodowym jasno wskazują, że końcowa korekta powinna być wykonana właśnie w ten sposób. Automatyczne narzędzia mają swoje miejsce, ale nie przy tym etapie pracy.