Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób myśli, że do korekty po lakierowaniu najlepsze są szlifierki rotacyjne, oscylacyjne albo nawet kątowe – takie podejście wynika chyba z tego, że maszyny te są szybkie i skuteczne w usuwaniu większych niedoskonałości na surowych, twardszych powierzchniach. Jednak w przypadku świeżego lakieru ich zastosowanie jest dość ryzykowne. Szlifierka rotacyjna ma bardzo dużą siłę cięcia i może łatwo przegrzać lub nawet przepalić cienką warstwę lakieru, szczególnie jeśli nie ma się doświadczenia. Z kolei szlifierki oscylacyjne, choć mniej agresywne niż rotacyjne, nadal są przeznaczone raczej do wstępnego matowienia podłoża, a nie do wykończeniowej korekty powłoki lakierniczej. Jeśli użyjemy ich na gotowej powłoce, bardzo łatwo o zarysowania, które później są trudne do wypolerowania. Szlifierka kątowa na sucho to już w ogóle raczej sprzęt do obróbki metalu lub ciężkich prac przy blacharstwie, nie do wykańczania lakieru – jej praca jest za mało precyzyjna i powoduje mocne rozgrzewanie materiału. Takie rozwiązania są niezgodne z dobrą praktyką w lakiernictwie i często prowadzą do kosztownych poprawek. Poprawną i najbezpieczniejszą metodą jest szlifowanie ręczne na mokro, z użyciem wodnego papieru ściernego i delikatnych ruchów. Pozwala to na pełną kontrolę nad procesem, minimalizuje ryzyko uszkodzenia lakieru i daje najlepszy efekt pod polerowanie. Warto pamiętać, że w branży lakierniczej liczy się nie tylko szybkość, ale przede wszystkim jakość i bezpieczeństwo powłoki – i to właśnie gwarantuje szlifowanie ręczne na mokro.