Materiałów ściernych nasypowych rzeczywiście nie zalicza się do grupy materiałów cieczowych. To jest bardzo ważna różnica, którą często podkreśla się w praktyce. Materiały ścierne nasypowe, jak sama nazwa wskazuje, mają postać drobnych ziaren lub cząstek osadzonych (nasypanych) na podłożu – typowo papierze, tkaninie albo tworzywie sztucznym, i używa się ich np. w papierach ściernych, pasach czy tarczach listkowych. Z kolei materiały cieczowe, choć mogą zawierać ścierniwo, nie są klasyfikowane jako nasypowe – przykładem są pasty polerskie czy zawiesiny ścierne do precyzyjnych prac, gdzie cząstki ścierne są zawieszone w cieczy, a nie tworzą warstwy na podłożu. Takie rozróżnienie jest istotne, bo w warsztatach i przemyśle dobór odpowiedniego rodzaju ścierniwa mocno wpływa na jakość obróbki, wydajność oraz bezpieczeństwo. Z mojego doświadczenia wynika, że często spotyka się zamieszanie, zwłaszcza wśród osób początkujących, między ścierniwami nasypowymi a cieczowymi – a one naprawdę mają inną budowę i zupełnie inne zastosowania. W branży przyjmuje się, że do materiałów ściernych nasypowych zalicza się produkty takie jak papiery, tarcze listkowe i inne kompozyty, ale już nie wszelkiego rodzaju pasty czy płyny ścierne. Warto to zapamiętać, bo na egzaminach oraz w praktyce zawodowej często się o to pyta.
W temacie materiałów ściernych bardzo łatwo się pomylić, bo nazwy bywają mylące, a różne typy produktów mogą się wydawać podobne. W praktyce przemysłowej materiały ścierne nasypowe to te, które mają ziarna ścierne naniesione na podłoże – stąd określenie "nasypowe". Przykładem są tarcze listkowe, gdzie mamy listki z tkaniny nasycone ziarnem ściernym, czy różnego rodzaju papiery i taśmy ścierne. Materiały warstwowe także mogą być nasypowe, jeśli posiadają kilka warstw ściernych na sobie – to często spotykane rozwiązanie w narzędziach do szlifierek kątowych. Taoemowe, choć brzmią dość egzotycznie, najprawdopodobniej są literówką lub nieznanym określeniem – w każdym razie nie są terminem fachowym, który pojawia się w literaturze branżowej czy katalogach producentów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszelkie materiały ścierne, bez względu na formę, są nasypowe, bo przecież "ścierają materiał" – to jednak nieprawda. Kluczowy jest sposób aplikacji ścierniwa: w przypadku materiałów cieczowych cząstki ścierne nie są trwale połączone z podłożem, lecz unoszą się w cieczy, umożliwiając bardzo delikatną lub specyficzną obróbkę (np. polerowanie szkła czy metali). W standardach branżowych i katalogach klasyfikacja jest jasno podana: materiały cieczowe, takie jak pasty ścierne i zawiesiny, stanowią odrębną kategorię i nie są zaliczane do nasypowych, mimo że mogą zawierać identyczne typy ziaren. Moim zdaniem zrozumienie tej różnicy to podstawa, żeby unikać późniejszych błędów podczas pracy czy doboru narzędzi. Dobra praktyka zawodowa wymaga nie tylko znajomości nazw, ale też rozumienia, czym faktycznie różnią się te grupy materiałów – to potem procentuje w codziennej pracy.