Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wybór niewłaściwego rozmiaru dyszy przy nakładaniu lakieru bezbarwnego może skutkować wieloma problemami, które potem trzeba poprawiać, a przecież nikt nie lubi marnować czasu i materiału. Wiele osób myśli, że im mniejsza dysza – typu 0,5–0,7 mm – tym dokładniej można nanieść lakier. To spore nieporozumienie, bo taka średnica jest przeznaczona głównie do aerografów albo delikatnych retuszy, a nie do nakładania pełnej warstwy bezbarwnego na cały element. Z kolei stosowanie bardzo dużych dysz, takich jak 2,0–2,2 mm czy nawet 2,3–2,5 mm, może wydawać się na pierwszy rzut oka sensowne do gęstszych materiałów, ale w praktyce prowadzi do nadmiernego wydatku lakieru, zacieków, słabej kontroli nad strumieniem i ryzyka nierównomiernego rozłożenia filmu lakierowego. To typowy błąd, bo takie szerokie dysze są raczej używane do gruntów, szpachli natryskowej czy bardzo gęstych podkładów. Widać, że łatwo się pomylić, jeśli ktoś nie ma doświadczenia w pracy z lakierami samochodowymi i polega tylko na intuicji. Niestety, kierowanie się zasadą „im większa dysza tym szybciej pójdzie” zazwyczaj kończy się źle. Lakier bezbarwny wymaga precyzji, równomiernego rozpylenia i kontroli nad grubością warstwy. Producenci sprzętu i materiałów, a także standardy branżowe, jasno wskazują na optymalny zakres 1,3–1,5 mm jako ten, który daje najlepszy kompromis między rozpyleniem a wydajnością. Zbyt mała dysza spowoduje, że lakier nie będzie miał szansy właściwie się rozłożyć i może powstać powierzchnia matowa lub nierówna. Zbyt duża – to gwarantowane zacieki, strata materiału i trudności z uzyskaniem idealnej gładkości. Moim zdaniem, jeśli ktoś chce robić to dobrze i unikać poprawek, warto trzymać się standardowych zaleceń, które nie wzięły się znikąd – sprawdziły się w setkach warsztatów.