Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wydaje się, że wybór pigmentu białego, żółtego czy szarego jest uzasadniony, bo intuicyjnie mogą kojarzyć się z rozjaśnianiem kolorów, jednak przy metalizowanych powłokach sprawa komplikuje się bardziej, niż na pierwszy rzut oka wygląda. Biały pigment, choć stosowany do rozjaśniania klasycznych farb, w przypadku metalicznych lakierów powoduje utratę efektu połysku i głębi – zamiast eleganckiego „metalika” dostajemy płaską, mleczną powłokę, która błyskawicznie zdradza amatorskie rozwiązania. Żółty pigment również nie sprawdza się do rozjaśniania metalizowanych barw – wprowadza niepożądane odcienie i całość robi się po prostu brudna albo nierówno rozświetlona. Odcień szary natomiast, mimo że jest powszechnie używany przy wstępnym gruntowaniu lub pod bazę, nie daje efektu rozjaśniania, a raczej przygasza kolor, czyniąc go bardziej stonowanym i mniej wyrazistym. Wielu początkujących lakierników myśli, że każdy jasny pigment nadaje się do jasności, ale to duże uproszczenie – w metalikach chodzi nie tylko o kolor, ale też o odbicie światła przez metaliczne drobiny. W praktyce tylko pigment srebrny odpowiada za efekt rozświetlenia i uwydatnienia drobinek, bo odbija światło w specyficzny sposób, charakterystyczny dla powłok metalicznych. Moim zdaniem najczęstszy błąd to traktowanie metalików tak samo, jak lakierów kryjących – a branżowe standardy wyraźnie to rozdzielają. Bez znajomości tej różnicy nietrudno o nietrafiony wybór i efekt daleki od zamierzonego – szczególnie, jeśli zależy nam na profesjonalnej jakości zgodnej z wymaganiami norm lakierniczych.