Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Do usuwania rdzy z powierzchni metalowych nie stosuje się papierów ściernych o bardzo drobnej gradacji, czyli takich, które mają wartość powyżej 240. Używanie gradacji 240÷320 czy nawet 1000÷2000 i wyższych to raczej domena wykończania, szlifowania międzywarstwowego albo polerowania, a nie wstępnej obróbki mającej na celu usunięcie warstwy tlenków żelaza. Moim zdaniem tu często pojawia się błąd myślowy – ludzie kojarzą, że „im drobniej, tym lepiej”, ale w przypadku rdzy to nie działa, bo drobny papier zatyka się i ślizga po skorodowanej powierzchni, a nie usuwa jej efektywnie. Trzeba sobie wyobrazić, jaka siła jest potrzebna, żeby zetrzeć twardą, często głęboko osadzoną rdzę – gradacje 60÷120 mają duże ziarna, które wręcz wyrywają rdzę z metalu. Z kolei papiery o gradacji 1000 czy 2000 są tak gładkie, że służą do matowienia lakieru samochodowego albo do polerowania aluminium, a nie do walki z rdzą. Stosowanie takich gradacji na początku obróbki to strata czasu, nerwów i materiału ściernego. Często uczniowie myślą, że wysoka liczba to lepszy efekt, ale w przypadku rdzy dobre praktyki każą właśnie zaczynać od papieru o niskiej gradacji, a dopiero potem przechodzić na drobniejsze, by wygładzić powierzchnię przed malowaniem lub inną obróbką wykończeniową. Warto też wiedzieć, że stosowanie zbyt drobnych papierów na skorodowanych powierzchniach może prowadzić do rozmazywania cząstek rdzy i niewłaściwego przygotowania podłoża do dalszych prac, a to potem skutkuje np. złym przyleganiem farby. Technologia obróbki ręcznej w branży metalowej po prostu nie przewiduje używania tak wysokich gradacji na tym etapie. To raczej domena precyzyjnego wykończania, a nie czyszczenia z rdzy.