Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W praktyce lakierniczej i blacharskiej bardzo często można spotkać się z nieporozumieniami na temat właściwego doboru materiałów do wypełniania różnych typów ubytków. Podkład akrylowy oraz podkład wysoko wypełniający są przeznaczone do zupełnie innych zadań niż wypełnianie głębokich odkształceń. Ich główne zadanie to przygotowanie powierzchni do nałożenia lakieru bazowego lub bezbarwnego, wyrównanie drobnych nierówności, a nie zabudowa dużych dziur czy ubytków. Dobrze rozumiem, że czasem może się wydawać, że skoro coś jest wysoko wypełniające, jak podkład, to może też dobrze wypełnić większe ubytki. Jednak podkład wysoko wypełniający, nawet jeśli jest „cięższy” niż akrylowy, nie zastąpi szpachli – nie ma tej wytrzymałości mechanicznej ani zdolności do tworzenia grubych, stabilnych warstw. Z kolei szpachla wykończeniowa to taki „finiszer” – jej zadaniem jest wygładzenie powierzchni, zamknięcie mikroskopijnych porów, a nie budowa kształtu w miejscach dużych wgłębień. Jeśli spróbujesz nią wypełnić głębokie odkształcenie, pojawią się rysy i odkształcenia po czasie, bo jest zbyt miękka i elastyczna na takie zadania. Typowy błąd myślowy to traktowanie szpachli wykończeniowej i wysoko wypełniającej jako produktów zamiennych – w rzeczywistości mają zupełnie inną strukturę i zastosowanie, co wynika z ich składu chemicznego i właściwości fizycznych. W profesjonalnej naprawie warto pamiętać o tej kolejności: najpierw szpachla wysoko wypełniająca na duże ubytki, dopiero potem cienka warstwa wykończeniowa oraz podkład – to gwarantuje trwałość i estetykę efektu końcowego. Tak mówi zarówno moje doświadczenie, jak i branżowe standardy, na które zawsze warto się powoływać.