Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Temat efektów ubocznych podczas lakierowania jest szeroki i łatwo się pomylić, bo objawy potrafią być do siebie podobne. Krater powstaje najczęściej przez zanieczyszczenia – na przykład tłuszcz, silikon albo kurz na powierzchni. Gdy lakier nie ma się czego „złapać”, rozsuwa się, tworząc takie charakterystyczne okrągłe wgłębienia. To nie ma nic wspólnego z suchością nakładania bazy, raczej z przygotowaniem podłoża. Pęknięcie lakieru zdarza się, gdy warstwy nie są kompatybilne, schnięcie zachodzi za szybko albo podkład jest za sztywny względem elastyczności lakieru. Czasami to też skutek zbyt grubej warstwy lub złego doboru utwardzaczy, ale nie suchości aplikacji. Zmarszczenia lakieru natomiast pojawiają się, gdy powłoka schnie nierównomiernie – przykładowo, nałożona zbyt grubo albo gdy druga warstwa została położona za szybko, zanim pierwsza odpowiednio odparowała. Lakier zaczyna się wtedy marszczyć, fałdować, czasem nawet odspajać. Wreszcie, „wysrebrzenie” koloru to typowo skutek nakładania zbyt suchych warstw – pigmenty nie mają czasu się dobrze ułożyć w lakierze i odbijają światło w nieuporządkowany sposób, przez co powierzchnia wygląda nienaturalnie, jakby była posrebrzana. Moim zdaniem, często winę za złe rozpoznanie efektu ponosi pośpiech albo rutyna: łatwo pomylić skutki nieprawidłowej aplikacji z problemami chemicznymi lub czysto mechanicznymi. Dlatego warto rozumieć proces i obserwować zarówno technikę nakładania, jak i warunki otoczenia, bo to one w największym stopniu wpływają na efekt wizualny powłoki. Zachowanie standardów aplikacji i kontrola parametrów powietrza, sprzętu oraz materiałów pozwala unikać większości tych problemów w codziennej pracy warsztatowej.