Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Konserwacja zewnętrznych powłok lakierowych wymaga znajomości ich właściwości chemicznych i fizycznych oraz świadomości, jak różne substancje mogą wpływać na strukturę i wygląd lakieru. Wiele osób błędnie zakłada, że środki takie jak kalafonia czy roztwory solne mogą mieć jakiekolwiek pozytywne zastosowanie na lakierze – być może dlatego, że kojarzą się one z zabezpieczaniem innych materiałów, na przykład drewna czy instrumentów muzycznych. Tymczasem kalafonia stosowana jest raczej do konserwacji smyczków, a jej użycie na lakierze samochodowym doprowadziłoby do powstania tłustej, lepkiej warstwy przyciągającej brud i pył, co w praktyce tylko pogorszyłoby stan powłoki. Roztwory solne natomiast są wręcz szkodliwe – sól rozpuszczona w wodzie przyspiesza korozję elementów metalowych i może prowadzić do mikrouszkodzeń lakieru, zwłaszcza przy dłuższym kontakcie. Stosowanie związków zasadowych, takich jak różne typy ługów, to już zupełnie nietrafiony pomysł, ponieważ silne zasady mogą zmatowić lakier, zdegradować jego warstwy ochronne i wywołać trwałe przebarwienia. W branży motoryzacyjnej i nie tylko, normą jest stosowanie środków, które tworzą elastyczną, hydrofobową i chemicznie obojętną warstwę – czyli właśnie woski. Częstym błędem jest mylenie środków do mycia lub czyszczenia z preparatami służącymi do konserwacji. Konserwacja powinna przede wszystkim zabezpieczać lakier przed oddziaływaniem środowiska zewnętrznego, a nie niszczyć jego strukturę chemiczną. Właśnie dlatego żaden z tych błędnych sposobów nie tylko nie daje pożądanych efektów, ale może nawet doprowadzić do kosztownych napraw czy konieczności ponownego lakierowania pojazdu. W praktyce to właśnie preparaty woskowe spełniają wszystkie wymogi profesjonalnej konserwacji powłok lakierniczych.