Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W lakiernictwie łatwo pomylić funkcje poszczególnych składników, zwłaszcza gdy nazwy techniczne są podobne do tych z innych dziedzin chemii. Spoiwa, na przykład, to zupełnie inna kategoria — decydują o tym, co "trzyma" całą powłokę razem, tworzą sieć, która po wyschnięciu daje trwałość i przyczepność. Typowe spoiwa to żywice alkidowe, akrylowe albo epoksydowe, które są zupełnie innymi substancjami niż krzemionka czy talk. Z kolei barwniki to komponenty mające nadać kolor — tu rozróżnia się pigmenty organiczne i nieorganiczne, ale żaden z wymienionych w pytaniu materiałów nie służy do barwienia, bo są praktycznie bezbarwne i nie mają właściwości kryjących. Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że jeśli coś jest "białe" (jak węglan wapnia), to już musi być barwnikiem — to nieprawda, bo pigment musi mieć siłę barwienia, a wypełniacz nie. Rozpuszczalniki natomiast to składniki płynne, które służą do rozcieńczania, ułatwiają aplikację, ale wyparowują po naniesieniu powłoki. Krzemionka, talk czy węglan wapnia nie rozpuszczają się w masie lakierniczej ani nie odparowują, więc nie są rozpuszczalnikami. Typowy błąd myślowy polega na przypisywaniu tych substancji do kategorii, do których nie należą ze względu na ich obecność w różnych branżach przemysłowych. Dobra praktyka mówi o dokładnej analizie funkcji danego składnika w recepturze, a nie tylko o bazowaniu na nazwie chemicznej.