Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często można się spotkać z nieporozumieniami dotyczącymi pracy pistoletów HVLP, zwłaszcza w kontekście ciśnień roboczych i ich zastosowań. Warto wyjaśnić, że powietrze używane do atomizacji lakieru w pistoletach HVLP rzeczywiście ma na wyjściu niskie ciśnienie – przeważnie 0,6-0,7 bara, co jest potwierdzone przez normy branżowe oraz specyfikacje producentów. Dzięki temu osiąga się znacznie lepszy transfer materiału, a mgła natryskowa jest mocno ograniczona, co przekłada się na mniejsze straty lakieru i mniejszą emisję zanieczyszczeń. Bardzo często spotykam się z opinią, że takie pistolety nie mogą sobie poradzić z lakierami wodorozcieńczalnymi. To zupełnie błędne przekonanie – w praktyce HVLP jest wręcz rekomendowane do aplikacji ekologicznych powłok, bo pozwala na uzyskanie cienkich, równomiernych warstw nawet przy bardziej wymagających, wodnych formulacjach. Jeśli chodzi o ciśnienie podawania lakieru, wartości rzędu 3,5-4,0 bary dotyczą materiału, a nie powietrza – ten niuans często wprowadza zamieszanie, choć w instrukcjach obsługi pistoletów jest to jasno rozdzielone. Podsumowując, najczęściej popełnianym błędem w myśleniu o HVLP jest zbytnie utożsamianie niskiego ciśnienia wyłącznie z ograniczeniami technologicznymi. Tymczasem to właśnie niskie ciśnienie powietrza stanowi ich przewagę i czyni te pistolety uniwersalnymi – zarówno do lakierów konwencjonalnych, jak i wodorozcieńczalnych. W branży coraz częściej stawia się na HVLP jako na rozwiązanie przyjazne środowisku i ekonomiczne, więc warto dobrze zrozumieć, jak faktycznie działają i gdzie leży ich przewaga nad klasycznymi konstrukcjami.