Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W lakiernictwie często spotyka się różne podejścia do nanoszenia warstw, ale niestety nie wszystkie są tak skuteczne, jak by się mogło wydawać. Najczęstszym błędem jest mylenie metody krzyżowej z nakładaniem warstw na mokro lub na sucho, co jest bardziej związane z czasem schnięcia lakieru niż z kierunkiem aplikacji. Jeśli ktoś uważa, że „na warstwę suchą” lub „na warstwę mokrą” to to samo, co metoda krzyżowa, to trochę rozmija się z praktyką warsztatową – bo tu nie chodzi o moment, w którym nakładamy kolejną warstwę, tylko o jej orientację względem poprzedniej. Innym problemem jest przekonanie, że wystarczy nanosić warstwy ukośnie pod kątem prostym – w praktyce takie podejście często prowadzi do powstawania nieestetycznych przejść i nierównomiernego rozkładu lakieru. Często spotykałem się z sytuacjami, gdzie ktoś nakładał wszystkie warstwy w tym samym kierunku i później dziwił się, że są smugi albo widoczne ślady pistoletu – to właśnie przez brak zmiany kierunku. Moim zdaniem wynika to z niedostatecznego zrozumienia, jak zachowuje się powłoka lakiernicza podczas nanoszenia i schnięcia. Metoda krzyżowa, polegająca na zmianie kierunku aplikacji pod kątem prostym, jest zalecana przez większość producentów i opiera się na wypracowanych przez lata dobrych praktykach. Takie podejście pozwala dokładniej zakryć ewentualne prześwity, wyrównać grubość warstwy i osiągnąć lepszą gładkość oraz połysk. Stosowanie innych metod może skutkować problemami z estetyką i trwałością powłoki, a czasem nawet koniecznością poprawiania całej roboty – co jest stratą i czasu, i materiału. Jeżeli ktoś myli te pojęcia, to warto wrócić do podstaw i przećwiczyć różne techniki na próbnych panelach – wtedy od razu widać, która daje najlepszy efekt.