Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób sądzi, że przed każdą aplikacją bazy należy użyć zmywacza – czy to rozpuszczalnikowego, czy wodnego – lub nawet lekko przeszlifować powierzchnię. Ta praktyka wynika z klasycznego podejścia stosowanego przy lakierowaniu utwardzonych lub przeschniętych warstw, gdzie rzeczywiście trzeba się pozbyć resztek tłuszczu, pyłu, czy innych zanieczyszczeń mogących pogorszyć przyczepność lakieru. Jednak metoda „mokro na mokro” rządzi się swoimi zasadami. Tutaj odtłuszczanie nie jest już potrzebne, bo warstwa podkładu nie miała jeszcze okazji się zabrudzić – nakłada się ją i po krótkim odparowaniu od razu kładzie się bazę. Użycie zmywacza rozpuszczalnikowego lub wodnego w tym momencie potrafi wręcz popsuć efekt – łatwo zostawić smugi, wprowadzić wilgoć lub rozrzedzić jeszcze miękki podkład. Z mojego doświadczenia wynika, że takie działanie tylko zwiększa ryzyko powstania wad lakierniczych, jak oczka czy plamy. Szlifowanie powierzchni w ogóle nie wchodzi w grę, bo zniszczyłoby świeżą, nieutwardzoną warstwę podkładu, przez co efekt końcowy będzie tragiczny, a całość trzeba będzie kłaść od nowa. Moim zdaniem, ten błąd wynika z automatyzmu albo niezrozumienia sensu metody „wet-on-wet”. Normy branżowe, np. wytyczne Axalty czy PPG, jasno mówią: odtłuszczanie omijamy, pod warunkiem że praca odbywa się szybko i w czystym środowisku. Każde odstępstwo od tego to proszenie się o kłopoty. Warto więc zawsze sprawdzać dokumentację techniczną danego produktu i nie traktować wszystkich etapów lakierowania jako identycznych.