Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Zdarza się, że uczniowie mylą składniki lakierów metalizowanych z innymi popularnymi minerałami czy metalami, które również mają zastosowanie w przemyśle, ale niekoniecznie w tej konkretnej dziedzinie. Przykładowo, mika rzeczywiście bywa używana jako pigment w lakierach, zwłaszcza perłowych, gdzie jej płytkowa struktura nadaje efekt opalizacji, natomiast nie daje typowego efektu metalicznego – ten jest charakterystyczny właśnie dla aluminium. Żelazo jako element metalizujący nie byłoby dobrym wyborem ze względu na skłonność do utleniania i powstawania rdzy, co skutkowałoby bardzo szybkim pogorszeniem właściwości estetycznych i ochronnych powłoki. Wapń natomiast w lakiernictwie praktycznie nie odgrywa roli, jeśli chodzi o efekty wizualne – stosuje się go raczej jako wypełniacz czy składnik niektórych podkładów, ale absolutnie nie daje połysku czy efektu zmiany barwy. Typowym błędem jest przekonanie, że wszystkie błyszczące dodatki to po prostu jakikolwiek metal lub minerał – a w rzeczywistości technologie lakiernicze są dużo bardziej wyrafinowane i opierają się na specyficznych właściwościach optycznych aluminium. Standardy branżowe, zarówno polskie, jak i międzynarodowe, wyraźnie definiują klasy pigmentów i ich zastosowania; dla efektu metalicznego zawsze wskazuje się drobinki aluminium, najczęściej pokryte powłokami zabezpieczającymi. Przez to, że lakiery metalizowane są tak popularne w motoryzacji, wiedza o ich składzie naprawdę się przydaje – nie tylko w warsztacie, ale i przy ocenie jakości napraw czy renowacji karoserii. Warto więc pamiętać, że tylko aluminium daje efekt prawdziwego metalicznego połysku uznawanego przez producentów samochodów i zgodnego z normami jakości.