Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W branży lakierniczej bardzo często spotyka się przekonanie, że wszystkie lakiery rozpuszczalnikowe są podobnie szkodliwe lub że nowoczesne produkty akrylowe czy renowacyjne mogą być równie ekologiczne jak lakiery wodne. To jest jednak mylące. Lakiery akrylowe, choć bywają chwalone za trwałość i szybkie schnięcie, wciąż bazują na rozpuszczalnikach organicznych, a więc przy ich aplikacji do powietrza uwalniają się duże ilości LZO (lotnych związków organicznych). Takie opary są szkodliwe zarówno dla lakiernika, jak i dla środowiska. Z mojego doświadczenia wynika, że w wielu warsztatach bagatelizuje się te aspekty na rzecz efektu wizualnego, ale coraz częściej widać nacisk na normy ekologiczne. Lakiery epoksydowe są jeszcze bardziej specjalistyczne – stosuje się je tam, gdzie potrzeba bardzo wysokiej odporności chemicznej czy mechanicznej. Ale za tę trwałość płaci się niestety wysoką zawartością bardzo agresywnych rozpuszczalników i żywic, które nie dość, że są toksyczne, to jeszcze ich resztki mogą długo utrzymywać się w środowisku. Lakiery renowacyjne to już bardzo szeroka kategoria i mogą być różne – ale z reguły nie są to produkty o niskiej emisji i też nie mają certyfikatów ekologicznych, bo liczy się tu szybkość naprawy i efektywność, nie ekologiczność. Typowym błędem jest sugerowanie się tylko trwałością czy odpornością powłoki, a nie tym, co się z nią dzieje w trakcie aplikacji czy utwardzania. W praktyce branżowej oraz zgodnie z unijnymi przepisami (np. Dyrektywą 2004/42/WE), tylko lakiery wodne spełniają najsurowsze normy dotyczące ograniczania emisji szkodliwych związków. Dlatego patrząc przez pryzmat ekologii, żadna z pozostałych opcji nie dorównuje lakierom wodnym. Właściwy wybór materiałów lakierniczych to nie tylko kwestia estetyki czy trwałości, ale też odpowiedzialności za zdrowie i środowisko.