Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często zdarzają się nieporozumienia, jeśli chodzi o prawidłowe zastosowanie metody ołówkowej w ocenie powłok lakierniczych. Wiele osób myli ten test z innymi metodami, które również używane są w kontroli jakości malowania. Badanie krycia lakieru polega głównie na ocenie stopnia pokrycia podłoża przez warstwę lakieru – tutaj bardziej liczy się zastosowanie tzw. kart kontrolnych lub testów wizualnych, a nie testu ołówkowego. Krycie to właściwość związana z pigmentacją i gęstością powłoki, a nie jej odpornością mechaniczną. Ocena połysku natomiast odbywa się przy użyciu specjalistycznych urządzeń zwanych połyskomierzami, które mierzą odbicie światła pod określonym kątem – test ołówkowy absolutnie nie daje informacji na temat poziomu połysku, bo nie mierzy fizycznych właściwości odbicia światła. Jeśli chodzi o grubość powłoki, to tutaj stosuje się narzędzia takie jak grubościomierze magnetyczne lub ultradźwiękowe, a nie ołówki; grubość lakieru nie ma bezpośredniego związku z twardością powierzchni. Typowym błędem jest też założenie, że im grubsza warstwa lakieru, tym jest ona twardsza, co w praktyce często nie ma pokrycia. Moim zdaniem, z mojego doświadczenia wynika, że właściwa znajomość metod badania pozwala uniknąć kosztownych pomyłek na etapie produkcji czy odbioru. Test ołówkowy jest zatem narzędziem stricte do oceny odporności mechanicznej, konkretnie twardości – i tylko w tym zakresie daje wiarygodne wyniki. Reszta parametrów wymaga zupełnie innych, dedykowanych procedur badawczych zgodnych z odpowiednimi normami.