Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Na pierwszy rzut oka łatwo się pomylić, bo temat mieszania barw nie jest taki oczywisty – często myśli się, że to wszystko jedno, czy farby czy światło, a to jednak dwie różne sprawy. Subtrakcja to zupełnie inny model, oparty na mieszaniu barw pigmentów, czyli farb, tuszów, czy tonerów znany z druku i malarstwa. Tam im więcej barw do siebie dodajemy, tym ciemniejszy uzyskujemy kolor, aż do czerni, a nie bieli jak przy addycji. W subtrakcji podstawowymi barwami są cyan, magenta i yellow (CMY), gdzie każdy kolejny barwnik pochłania (czyli „odejmuje”) część światła, które odbija się od powierzchni. Model subtrakcyjny jest fundamentalny w poligrafii, ale zupełnie nie sprawdzi się w przypadku ekranów czy światła. Natomiast odpowiedź „wydzielenie” nie jest żadnym standardowym terminem w optyce barw – raczej pojawia się w kontekście selekcji czy filtracji, ale to nie ma nic wspólnego z fizycznym mieszaniem barw, więc takie podejście jest błędne. Cieniowanie z kolei to technika tworzenia wrażenia głębi lub światłocienia, głównie przy rysowaniu lub modelowaniu 3D, ale zupełnie nie dotyczy fizycznego procesu mieszania barw. Bardzo częsty błąd to mylenie tych wszystkich pojęć, bo w codziennym języku używa się ich zamiennie, a w rzeczywistości każdy dotyczy zupełnie innego mechanizmu i ma inne zastosowania w branży. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie różnicy między addycją a subtrakcją to klucz do pracy z kolorami w dowolnej dziedzinie – od grafiki przez fotografię po elektronikę.