Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W opisanej sytuacji łatwo pomylić niektóre wady lakiernicze, bo na pierwszy rzut oka mogą przypominać siebie nawzajem. Plama wodna to efekt pozostawienia resztek wody na powierzchni między warstwami lakieru albo po nieprawidłowym myciu – zwykle są to nieregularne, półprzezroczyste zacieki lub ślady, których nie da się tak łatwo pomylić z typową, wypukłą teksturą jak na skórce pomarańczy. Z kolei zaciek na bazie to taki defekt, gdzie lakier spływa, tworząc wyraźne „łezki” albo wypływki, które są zdecydowanie bardziej wyczuwalne i wyglądają jak ślady cieknącej cieczy – tu winą zazwyczaj jest za gruba warstwa lub za wolne prowadzenie pistoletu. Spękanie powłoki wygląda całkowicie inaczej – pojawiają się charakterystyczne spękania lub siateczka przypominająca popękaną glebę, a nie regularne wypukłości. Najczęstszy błąd myślowy polega na tym, że każda nieregularność powierzchni kojarzona jest z plamą lub zaciekiem, podczas gdy kluczowe jest tu rozpoznanie tej specyficznej, ziarnistej, regularnej faktury. W mojej opinii takie pomyłki biorą się z braku praktyki przy szlifowaniu i ocenie jakości powłok – dopiero dotykając i uważnie obserwując lakier można nabrać wprawy w rozróżnianiu tych wad. Dla branży lakierniczej precyzyjna diagnostyka przyczyny jest ważna, bo każda wada wymaga innej metody naprawy. Zamiast usuwać całą powłokę w przypadku skórki pomarańczy, często wystarczy przeszlifowanie i polerowanie, co nie sprawdzi się przy plamach wodnych czy spękaniach. Znajomość tych niuansów pozwala uniknąć niepotrzebnych kosztów i podnosi jakość usług.