Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W praktyce warsztatowej spotyka się różne podejścia do usuwania rdzy z elementów nadwozia, jednak nie wszystkie gwarantują odpowiedni efekt końcowy. Moim zdaniem właśnie tutaj pojawia się najwięcej nieporozumień. Wielu mechaników-amatorów ma pokusę, żeby sięgnąć po najprostsze narzędzia, takie jak szczotka druciana czy szlifierka rotacyjna. Owszem, szczotka druciana jest łatwo dostępna i tania, ale jej skuteczność na powierzchniach dużych lub mocno skorodowanych jest ograniczona. W dodatku często zostawia trochę rdzy w zakamarkach, co potem skutkuje nawrotem korozji nawet po lakierowaniu. Szlifowanie szlifierką rotacyjną, choć nieco skuteczniejsze, to jednak nie daje gwarancji pełnego oczyszczenia powierzchni – szczególnie w trudno dostępnych miejscach, przy spawach czy na krzywiznach. Ryzyko przegrzania blachy i jej deformacji przy nieumiejętnym użyciu też jest spore. Jeszcze mniej sensowne jest frezowanie – to metoda bardzo inwazyjna, która wręcz niszczy powierzchnię i sprawia, że blacha traci swoją wytrzymałość przez niepotrzebne ubytki. Często myśli się, że skoro frez usuwa materiał z dużą siłą, to na pewno za jednym zamachem pozbędziemy się rdzy, ale w rzeczywistości można bardziej zaszkodzić, niż pomóc. Branżowe standardy jasno wskazują, że minimalizacja ingerencji w grubość i strukturę blachy jest kluczowa. Właśnie dlatego piaskowanie uznano za najlepszy kompromis pomiędzy wydajnością, dokładnością i bezpieczeństwem materiału. Stosując mniej zaawansowane metody, łatwo przeoczyć drobne ogniska korozji, co w praktyce oznacza powrót rdzy szybciej niż się spodziewamy. Podsumowując, mimo że narzędzia ręczne czy mechaniczne wydają się prostsze, to jednak nie są w stanie zapewnić takich rezultatów jak piaskowanie – i to jest, moim zdaniem, najważniejsze z praktycznego punktu widzenia.