Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Kwarc, diament oraz krzemień to przykłady materiałów ściernych, które są pozyskiwane z natury i występują w przyrodzie w stanie nieprzetworzonym. Kwarc, czyli krystaliczna forma dwutlenku krzemu, od wieków był wykorzystywany do szlifowania i polerowania różnych powierzchni, zarówno w rzemiośle, jak i przemyśle. Diament – najtwardszy znany minerał – naturalnie występuje w skałach magmowych, choć współcześnie do celów technicznych częściej wykorzystuje się diamenty syntetyczne, to jednak sam diament w swojej pierwotnej formie jest materiałem naturalnym. Krzemień, z kolei, jest skałą osadową, bardzo twardą, używaną w dawnych narzędziach do cięcia i szlifowania, a nawet w produkcji prehistorycznych ostrzy. Wybierając którąkolwiek z tych odpowiedzi, można łatwo popełnić błąd, zakładając, że dziś stosuje się głównie materiały sztuczne i zapominając, że pytanie dotyczy pochodzenia naturalnego. Najczęstsza pułapka myślowa polega na utożsamianiu nazw handlowych z materiałami naturalnymi albo na przekonaniu, że skoro diamenty są obecnie najczęściej syntetyczne, to nie można ich uznać za naturalny materiał ścierny. Tymczasem istotą pytania jest oryginalne pochodzenie materiału – czy występuje on jako minerał w przyrodzie, czy jest produkowany wyłącznie sztucznie. Elektrokorund to tlenek glinu, który powstaje w wyniku procesów technologicznych i jest typowym przykładem materiału, którego nie da się znaleźć w naturalnej, gotowej do użycia postaci. W praktyce przemysłowej rozpoznanie różnicy między materiałami pochodzenia naturalnego a syntetycznego jest bardzo ważne nie tylko ze względu na cechy ścierne, ale też na środowisko pracy, powtarzalność i ekonomię procesów produkcyjnych. Moim zdaniem, warto zawsze zwracać uwagę na źródło pochodzenia materiałów, bo to ma bezpośredni wpływ na dobór właściwych technologii oraz bezpieczeństwo i efektywność pracy.