Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Pojęcia takie jak twardość, elastyczność czy przyczepność powłoki faktycznie są bardzo ważne w kontroli jakości, ale niestety większość metod ich badania wymaga naruszenia powłoki lub jej uszkodzenia, a nawet oderwania fragmentu. Na przykład pomiar twardości powłok – najczęściej robi się to rysikiem lub specjalnym przyrządem wywierającym nacisk na warstwę, co zostawia trwały ślad, więc nie mówimy tu o metodzie nieniszczącej. Sprawdzanie elastyczności to przeważnie testy zginania czy tłoczenia na podłożu, gdzie bardzo łatwo o mikropęknięcia lub odspajanie materiału – tu również praktycznie zawsze ingerujemy w badaną warstwę. Przyczepność natomiast ocenia się chociażby przez tzw. test siatki nacięć lub próbę odrywania – jedno i drugie prowadzi do trwałych uszkodzeń, bo polega na nacinaniu powłoki lub przyklejaniu specjalnej taśmy i jej zrywaniu. Myślę, że dość często te pojęcia się mylą, bo wydaje się, że jeśli coś jest badane "z zewnątrz", to nie narusza powłoki – w rzeczywistości, niestety, nie da się tego zrobić bez wpływu na jej strukturę. Branżowe normy też jasno to określają. Nieniszczący pomiar grubości jest tu wyjątkiem, bo można go zrobić szybko i bez śladu, co jest nie do przecenienia przy seryjnej produkcji czy inspekcji dużych obiektów. Z mojego doświadczenia wynika, że rozróżnienie metod niszczących i nieniszczących to jedna z podstawowych umiejętności w kontroli jakości powłok, której nie można bagatelizować.