Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób intuicyjnie zakłada, że niewielkie ubytki na lakierze mogą powstawać pod wpływem różnych czynników chemicznych czy z powodu błędów podczas lakierowania, jednak rzeczywistość motoryzacyjna wygląda nieco inaczej. Zastosowanie niewłaściwych środków myjących faktycznie bywa szkodliwe dla powłoki lakierniczej, ale raczej prowadzi do matowienia, utraty połysku lub powstawania przebarwień, a nie typowych ubytków w postaci odprysków bądź wgłębień. To trochę jakby mylić zarysowania od szczotki z uderzeniami kamieni – zupełnie inny mechanizm. Jeśli chodzi o ogniska korozji powstające pod warstwą lakieru, to one raczej powodują odspajanie lakieru, jego pęcherzenie się lub łuszczenie, często na większych powierzchniach, nie zaś punktowe, mechaniczne uszkodzenia. Korozja „pracuje” od środka, więc jej efekty są zupełnie odmienne od drobnych odprysków wywołanych działaniem czynników zewnętrznych. Zanieczyszczenie aparatury podczas lakierowania to kolejna rzecz, która raczej skutkuje wadami powłoki typu wtrącenia, zanieczyszczenia, grudki czy nawet pęcherze, ale nie punktowymi ubytkami widocznymi dopiero po eksploatacji. Moim zdaniem często spotykany błąd to zakładanie, że każdy defekt lakieru jest winą producenta lub złej konserwacji. Tymczasem w praktyce drogowej, szczególnie w polskich warunkach, najwięcej mikro-uszkodzeń warstwy lakierniczej to efekt kontaktu z drobnymi kamieniami czy żwirem wyrzucanym spod kół – i nawet najlepsza chemia czy najczystsze stanowisko lakiernicze tego nie wyeliminuje. Z tego powodu w nowoczesnych standardach zaleca się zarówno okresowe przeglądy powłoki lakierniczej, jak i stosowanie dodatkowych zabezpieczeń w miejscach najbardziej narażonych na uszkodzenia mechaniczne.