Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób myli różne rodzaje defektów lakierniczych, bo ich nazwy bywają trochę podobne, a objawy – przynajmniej z pozoru – mogą wyglądać podobnie. Plamy wodne to raczej przebarwienia, które powstają, gdy krople wody pozostaną zbyt długo na lakierze, szczególnie na gorącej powierzchni. W takich miejscach nie ma wyraźnych zagłębień czy odstających brzegów; plamy są płaskie i najczęściej wyglądają jak cienie lub jasne ślady, które czasem udaje się spolerować. Skórka pomarańczowa to z kolei powierzchnia, która ma fakturę przypominającą nieco skórkę owocu – jest pofałdowana, nierówna, ale nie występują tam typowe zagłębienia z ostrymi brzegami. Taki efekt pojawia się zazwyczaj przez złą regulację pistoletu lakierniczego, niewłaściwą lepkość lakieru albo zbyt grubą warstwę. Wypyłwanie pigmentów brzmi bardzo fachowo, ale dotyczy zupełnie innego zjawiska: chodzi o sytuację, w której cząstki pigmentu wychodzą na powierzchnię lakieru, powodując zmianę koloru, matowienie lub nierównomierne pokrycie – nie powstają wtedy żadne zagłębienia. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszy błąd to właśnie mieszanie pojęć związanych z wyglądem powierzchni i przyczynami powstawania wad. Takie pomyłki mogą prowadzić do niepotrzebnych poprawek i złego dobrania metody naprawy. Dobrą praktyką jest nauczyć się rozpoznawać defekty po ich charakterystycznych cechach wizualnych oraz zrozumieć, skąd się biorą – wtedy diagnoza i naprawa idą dużo sprawniej, a klient zwykle to docenia. W prawidłowej identyfikacji defektów pomagają branżowe katalogi wad lakierniczych, które polecam każdemu, kto chce się rozwijać w tej dziedzinie.