Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób myli rodzaje korozji, zwłaszcza gdy nie mają jeszcze dużego doświadczenia praktycznego. Korozja cierna wydaje się atrakcyjną odpowiedzią przez skojarzenie z tarciem i zużywaniem się metalu, ale w rzeczywistości dotyczy ona sytuacji, gdy dwa metale ocierają się o siebie w obecności korozyjnego środowiska – tak zwana korozja tribologiczna, zwykle spotykana np. w łożyskach czy armaturze zaworowej, a nie na otwartych powierzchniach narażonych na deszcz. Korozja chemiczna to szerokie pojęcie, które oznacza reakcje chemiczne metalu z otoczeniem, ale bez udziału wody lub wilgoci – typowy przykład to działanie suchych gazów w wysokich temperaturach na metal, np. korozja rurociągów w przemyśle chemicznym. W przypadku działania deszczu oraz gazów mamy do czynienia głównie z obecnością wilgoci, dlatego podkreśla się, że jest to specyficzna forma korozji – właśnie atmosferyczna. Natomiast korozja biologiczna wynika z działania organizmów żywych, takich jak bakterie, glony czy grzyby – typowa dla sieci kanalizacyjnych, zbiorników lub konstrukcji podwodnych, gdzie mikroorganizmy mogą przyspieszać procesy niszczenia metalu. Częstym błędem jest także utożsamianie pojęcia „chemiczna” z każdą korozją, bo w praktyce większość korozji ma jakiś składnik chemiczny, ale branżowe standardy wyraźnie rozróżniają te definicje. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepszym sposobem na uniknięcie takich pomyłek jest dokładne analizowanie warunków środowiskowych i zapamiętanie, że deszcz i gazy atmosferyczne to domena korozji atmosferycznej. To ma ogromne znaczenie w praktyce serwisowej oraz podczas projektowania zabezpieczeń technicznych, bo nieprawidłowe rozpoznanie typu korozji prowadzi do nietrafionych rozwiązań i kosztownych napraw.