Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wyobrażenie, że im bliżej lakierowanej powierzchni ustawimy pistolet, tym lepiej pokryjemy element, to dość częsty błąd wśród początkujących. Zbyt mała odległość – poniżej 10 cm – sprawia, że lakier jest nakładany zbyt grubą warstwą, co prowadzi do zacieków i powstawania nieestetycznych tłustych plam. Moim zdaniem nawet najlepszy lakiernik nie uzyska wtedy satysfakcjonującego efektu, bo zwyczajnie nie da się kontrolować rozpylenia. Działa to podobnie jak z malowaniem ścian wałkiem, który zamoczysz za bardzo w farbie – zawsze zostaną ślady. Z drugiej strony, prowadzenie pistoletu zbyt daleko od powierzchni, np. w odległości 30–45 cm czy nawet powyżej 50 cm, jest równie problematyczne. Cząsteczki lakieru mają czas, żeby się rozproszyć i przeschnąć w powietrzu zanim dotrą do blachy. Efekt? Sucha, chropowata warstwa, która nie ma połysku i często wymaga szlifowania czy nawet ponownego malowania. Często to właśnie przez takie podejście powstaje tzw. „suchy natrysk” i lakier nie trzyma się dobrze podłoża. Wydaje się, że większa odległość da większą równomierność, ale w praktyce to prowadzi głównie do strat materiału i obniżenia jakości powłoki. Branżowe normy i wytyczne producentów sprzętu lakierniczego jasno określają te optymalne 15–25 cm odległości – to kompromis między prawidłowym rozpylaniem, a efektywnym pokryciem powierzchni. W tej pracy kluczowa jest precyzja i konsekwentne trzymanie się sprawdzonych praktyk. Każde odstępstwo od tych reguł zwykle kończy się dodatkowymi godzinami poprawek i niepotrzebnym stresem.