Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Temat powstawania plam wodnych na powłokach lakierowych bywa mylący, bo na pierwszy rzut oka możemy podejrzewać różne przyczyny związane z technologią nakładania czy suszenia lakieru. Często wydaje się, że niewłaściwy czas wygrzewania lub zbyt krótki czas schnięcia międzywarstwy mogą skutkować wadami powłoki, i owszem, ale zwykle objawia się to problemami z przyczepnością, marszczeniem czy tzw. „skórką pomarańczy”, a nie plamami wodnymi. Praktyka pokazuje, że niewłaściwe wygrzewanie prowadzi raczej do niedoschnięcia lakieru, co potem objawia się miękkością powłoki albo długim czasem utwardzania. Z kolei skrócony czas schnięcia międzywarstwy może spowodować reakcje chemiczne, które prowadzą do matowienia lub odparzeń, ale nie do powstawania plam typowo wodnych. W branży można też spotkać się z opinią, że zastosowanie niewłaściwych rozcieńczalników odpowiada za takie wady. Oczywiście, złe dobranie rozcieńczalnika potrafi mocno pogorszyć rozlewność, spowodować tzw. „złapanie mgły”, a nawet uwidocznić smugi, ale rzadko kiedy generuje to właśnie plamy wodne. Takie podejście wynika raczej z mylenia ogólnego wyglądu powłoki z bardzo konkretną wadą, jaką są właśnie plamy pochodzenia wodnego. Kluczowe jest zrozumienie, że plamy wodne powstają przez obecność wilgoci w powietrzu podawanym do natrysku – i to jest błąd technologiczny na etapie przygotowania sprzętu, a nie samej chemii czy parametrów suszenia. Moim zdaniem to właśnie zaniedbanie filtracji i osuszania instalacji natryskowej jest najczęstszym powodem tej konkretnej wady, a nie błędy w czasie schnięcia czy wyborze rozcieńczalnika. Warto sobie to dobrze zapamiętać.