Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W branży chemicznej oraz przy pracach wykończeniowych często pojawia się mylenie różnych kategorii materiałów. Lakiery, emalie i sykatywy to przykłady produktów gotowych lub dodatków do farb, a nie rozpuszczalników. Lakiery i emalie to powłoki tworzące trwałą, nierozpuszczalną warstwę, natomiast sykatywy przyspieszają schnięcie olejów i farb. Rozpuszczalność to zupełnie inny temat – chodzi tutaj o substancje, które umożliwiają rozcieńczenie lub rozpuszczenie innych związków. Podobnie mylące jest zestawienie składników takich jak minia ołowiana, sadza i mika – są to pigmenty, czyli substancje nadające kolor oraz właściwości fizyczne farbom i powłokom, a nie substancje służące do rozpuszczania. Plastyfikatory, pył aluminiowy czy talk to również nie rozpuszczalniki, tylko odpowiednio: środki zmiękczające (dla wyrobów sztucznych), dodatki do farb zwiększające połysk, przewodnictwo lub odpornść, albo wypełniacze poprawiające konsystencję i właściwości mechaniczne. Typowym błędem jest więc kierowanie się nazwami produktów używanych w branży zamiast szukania chemicznie poprawnej klasyfikacji. Rozpuszczalniki to substancje, których główną rolą jest rozpuszczanie innych substancji – stricte, rozcieńczanie żywic, lakierów, klejów, farb itp. Podstawowe grupy rozpuszczalników chemicznych (zgodnie ze standardami branżowymi i kartami charakterystyki) to właśnie węglowodory, alkohole, etery, czasem jeszcze ketony i estry. Pozostałe wymienione związki pełnią zupełnie inne role, a ich obecność w odpowiedzi najczęściej wynika z nieprecyzyjnego rozróżniania składników farb i lakierów oraz substancji rozpuszczających. W praktyce, użycie niewłaściwego z tych materiałów jako rozpuszczalnika może prowadzić do złej jakości powłok, osłabienia trwałości czy wręcz uszkodzenia powierzchni.