Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wiele osób ma tendencję do upraszczania tematu wyboru techniki lakierowania i błędnie łączy pasmowy sposób nakładania z określonym rodzajem lakieru, na przykład sądząc, że można go stosować wyłącznie do lakierów wodnorozcieńczalnych albo tylko do lakierów metalizowanych i perłowych. To jednak jest zupełnie nietrafione podejście, bo w rzeczywistości metoda pasmowa nie ma praktycznie żadnego związku z chemicznym składem lakieru. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z lakierem rozcieńczalnym wodą, czy rozpuszczalnikowym, czy nawet specjalistycznym, zasada pasmowego nakładania wynika z potrzeby uzyskania równej, jednolitej powłoki, co jest kluczowe na większych, długich fragmentach powierzchni. Częstym błędem jest też przekonanie, że pasmowy sposób stosowany jest, bo operator ma wtedy dowolność ruchów pistoletem. Nic bardziej mylnego – w rzeczywistości to właśnie ograniczenie ruchów i wymóg prowadzenia pistoletu pod stałym, prostopadłym kątem zapewnia regularność warstwy i brak typowych wad powierzchni lakierniczej. Całe sedno polega na kontrolowanej, powtarzalnej technice, a nie swobodnym machaniu pistoletem. W branży lakierniczej prostopadłe prowadzenie pistoletu jest wręcz kanonem. Wybór innej odpowiedzi niż ta dotycząca prostopadłego prowadzenia narzędzia pokazuje, że można się pomylić właśnie przez nieznajomość prawidłowych praktyk albo przez powielanie nieprawdziwych mitów krążących w środowisku. Warto zwracać uwagę na to, co naprawdę wpływa na jakość powłoki i nie kierować się popularnymi uproszczeniami – technika aplikacji jest często ważniejsza niż sam rodzaj lakieru, a precyzja i powtarzalność ruchów to podstawa zawodowego lakiernictwa.