Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Częstym błędem podczas lakierowania powierzchni z krawędziami zewnętrznymi jest pominięcie odpowiedniej kolejności lub niewłaściwe ustawienie pistoletu. Rozpoczynając malowanie od płaszczyzny podstawowej, czyli dużej powierzchni, a dopiero potem przechodząc do krawędzi, można bardzo łatwo uzyskać efekt niedomalowania miejsc trudno dostępnych, zwłaszcza na stykach. Dzieje się tak, bo na krawędzi tworzy się zbyt cienka warstwa lakieru, a docelowo może tam dojść do szybkiego łuszczenia lub nawet korozji, co jest dobrze znane każdemu, kto miał do czynienia z renowacją starych drzwi czy elementów karoserii. Z kolei, jeśli lakieruje się krawędź bez odpowiedniego kąta, np. prowadząc pistolet zbyt płasko lub pod kątem 60°, istnieje ryzyko powstania zacieków i niekontrolowanego rozlania się lakieru poza obręb krawędzi. Praktyka pokazuje, że kąt 45° jest optymalny – strumień lakieru równomiernie rozkłada się na krawędzi i jej okolicach. Błędne jest też przekonanie, że wystarczy polakierować samą powierzchnię krawędzi, a potem całą płaszczyznę – nie uzyskuje się wtedy jednolitej przyczepności i trwałości powłoki. W branży, zarówno lakiernicy samochodowi, jak i meblowi, zgodnie stosują metodę najpierw krawędź pod właściwym kątem, bo pozwala to uniknąć typowych wad, jakie pojawiają się przy niedoświadczonym podejściu. Tak więc, te pomysły na inne kolejności czy kąty prowadzenia pistoletu biorą się raczej z braku praktyki lub nieznajomości standardów, które w rzeczywistości są efektem wielu lat prób i optymalizacji procesu lakierowania.