Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Podnoszenie się powłoki lakieru to dość poważny problem, który często wynika z nieprzestrzegania podstawowych zasad nakładania lakieru. Często spotyka się przekonanie, że wszelkie odstępstwa od optymalnej grubości warstw mogą prowadzić do odspajania się powłoki, ale rzeczywistość jest bardziej złożona. W praktyce to właśnie zbyt gruba poprzednia warstwa lakieru najbardziej sprzyja pojawieniu się tego zjawiska. Jeśli warstwa lakieru jest za gruba, rozpuszczalniki nie mają szansy na pełne odparowanie. W efekcie, po nałożeniu kolejnej warstwy, zamykamy wilgoć i rozpuszczalniki pod powierzchnią, co po pewnym czasie prowadzi do podnoszenia się lakieru lub powstawania bąbli. Drugi istotny czynnik to niedostateczna grubość powłoki izolacyjnej, czyli np. podkładu. Jeżeli warstwa izolacyjna jest zbyt cienka, to rozpuszczalniki z warstw wyższych mogą penetrować niższe warstwy, powodując ich rozmiękczenie i destabilizację całego układu powłokowego. W przypadku przesuszenia wierzchniej warstwy (szczególnie w systemie mokro na mokro) problem polega na tym, że nowa warstwa nie zwiąże się odpowiednio z poprzednią, co może skutkować jej łuszczeniem lub odpryskiwaniem. Natomiast zbyt cienka poprzednia warstwa lakieru nie jest typową przyczyną podnoszenia się powłoki – tu raczej pojawiają się inne niedogodności, jak słabe krycie lub niska ochrona podłoża. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszy błąd to właśnie przesadne nakładanie lakieru i bagatelizowanie czasu schnięcia. W branży lakierniczej kluczowe jest przestrzeganie technologii, bo tylko wtedy można uzyskać powłokę trwałą i estetyczną. Trzeba pamiętać, że wiele problemów z odspajaniem się powłoki wynika z nawarstwiania się błędów na różnych etapach procesu. Dobre praktyki branżowe mówią jasno: lepiej położyć cieńszą warstwę i powtórzyć operację, niż przesadzić z ilością lakieru na raz.