Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Na zdjęciu widzimy zestaw past polerskich, które często bywają błędnie kojarzone z szerokim zakresem zastosowań w naprawach blacharsko-lakierniczych. Tymczasem do usuwania rdzy płatkowej, czyli zaawansowanej korozji metalu, stosuje się przede wszystkim mechaniczne metody ścierne – szlifierki, szczotki druciane, piaskowanie – oraz dedykowane preparaty antykorozyjne. Pasty polerskie nie mają żadnej skuteczności w walce z korozją; nie wnikają w strukturę rdzy i nie zatrzymują jej rozwoju, więc użycie ich na skorodowane miejsce byłoby marnowaniem materiału i czasu. Jeśli chodzi o zaczątki korozji, tutaj także nie ma mowy o skutecznym działaniu samą pastą. W tej fazie kluczowe jest oczyszczenie powierzchni do czystego metalu, zabezpieczenie podkładem antykorozyjnym, a dopiero potem ewentualnie dalsze prace lakiernicze. Często spotyka się też błędne przekonanie, że pasty polerskie zniwelują nierówności szpachli – niestety, to mylne założenie. Te produkty nie nadają się do wyrównywania powierzchni, bo jedynie wygładzają i nabłyszczają już utwardzony lakier. Wyrównywanie szpachli to etap obróbki mechanicznej, papierami ściernymi o coraz drobniejszej gradacji. Świadczy to, moim zdaniem, o niezrozumieniu procesu naprawy – każde narzędzie i preparat ma swoje konkretne miejsce w technologii. Typowym błędem jest mylne stosowanie środków wykończeniowych tam, gdzie potrzebne są działania naprawcze wstępne. W praktyce warsztatowej takie pomyłki prowadzą tylko do frustracji i wydłużenia czasu naprawy.