Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W branży obróbki powierzchni i wykańczania materiałów jednym z najczęstszych błędów jest mylenie oznaczeń różnych rodzajów materiałów ściernych. Symbole takie jak D 800, F 800 czy M 800 na pierwszy rzut oka mogą wydawać się prawidłowe, bo ich format przypomina standardowe oznaczenia gradacji, jednak każda litera niesie konkretne znaczenie branżowe. Na przykład, litera „D” zwykle kojarzona jest z diamentowymi materiałami ściernymi, chociaż w praktyce rzadko w takiej formie używa się diamentów do włóknin. „F” często odnosi się do papierów ściernych lub płócien o zróżnicowanej twardości podłoża, natomiast „M” może wskazywać na gradację materiału ściernego, ale w innych klasyfikacjach – np. w oznaczeniach twardości wiązania ściernic konwencjonalnych, nie włóknin. Myślę, że sporo osób popełnia tu błąd, bo przyzwyczajonych jesteśmy do uniwersalnych numerów, ale każda grupa materiałów ma swój własny system symboli – to trochę jakby próbować opisać wiertło oznaczeniem piły tarczowej, niby podobne, ale jednak zupełnie inne zastosowanie. Włókniny ścierne są oddzielną grupą produktową i tylko oznaczenie z „K” na początku (zgodnie z normami branżowymi i katalogami producentów) jednoznacznie identyfikuje typ materiału oraz gradację ziarna. Sugerowanie się więc innymi literami prowadzi do nieprawidłowego doboru akcesoriów, co w efekcie może skutkować nieuzyskaniem pożądanego efektu na obrabianej powierzchni albo nawet uszkodzeniem materiału. Z doświadczenia wiem, że dobór właściwego materiału ściernego, zgodnie z prawidłowym oznaczeniem, ma bezpośredni wpływ na jakość i wydajność pracy – dlatego tak ważne jest zrozumienie systemu symboli i unikanie typowych pułapek myślowych związanych z pozornie podobnymi oznaczeniami.