Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wadę powłok lakierowych określaną jako „rybie oczka” bardzo łatwo pomylić z innymi defektami, które również pojawiają się podczas nakładania lakieru, ale mają zupełnie inną genezę i wygląd. Często spotykanym przekonaniem jest, że są to po prostu plamy – niestety, to mylne uproszczenie. Plamy przeważnie odnoszą się do przebarwień, różnic w odcieniu albo niejednolitego rozłożenia pigmentu czy lakieru, a nie do zagłębień w materiale. Zaciek natomiast to zupełnie inny typ błędu: powstaje, gdy lakier spływa i gromadzi się w jednym miejscu, tworząc widoczne, zwykle pionowe linie albo łezki, co sugeruje zbyt grubą lub nierównomiernie nałożoną warstwę cieczy. Pęcherzyki zaś to efekt uwięzienia powietrza lub lotnych związków pod warstwą lakieru, przez co na powierzchni powstają wypukłe bąble, a nie wgłębienia. Typowym błędem myślowym jest brak rozróżnienia między skutkiem działania cieczy a efektem obecności zanieczyszczeń – rybie oczka powstają, bo lakier odpychany jest przez tłuszcze lub silikony i nie przylega równomiernie, co objawia się właśnie okrągłymi wgłębieniami, a nie plamami czy bąblami. Wynika to z błędnie przeprowadzonego procesu przygotowania powierzchni – zbyt pobieżnego odtłuszczania lub zastosowania nieodpowiednich środków czyszczących. Odpowiednie rozpoznanie tych wad jest kluczowe w praktyce, bo każda z nich wymaga innego podejścia naprawczego i innej profilaktyki. Dobra znajomość terminologii i mechanizmów powstawania defektów powłok lakierniczych to absolutna podstawa, jeśli myślimy o profesjonalnym lakiernictwie – nie tylko ułatwia diagnostykę, ale przede wszystkim pozwala unikać kosztownych błędów na produkcji czy przy renowacjach.